علائم ویروس کرونا
کرونا با چه علائمی شروع می شود؟
علائم ویروس کرونا و بیماری کووید 19 چه هستند؟ خانواده ی بزرگی از ویروس های دارای ساختار RNA شکل بیماری زا در گروه پستانداران، “کرونا” نام دارد که خود در واقع زیر مجموعه از خانواده ی میکروارگانیسم هایی به نام “کرونا ویریده” به شمار می روند. علائم ویروس کرونا به طور معمول باعث بروز بیماری های تنفسی در بین پستانداران و برخی از پرندگان می شوند و از شناخته شده ترین آنها می توان به ویروس های “سارس”، “مرس” و “کووید 19” اشاره کرد.
آخرین مورد مذکور یعنی کووید 19 با نام رسمی “کرونا ویروس سندروم حاد تنفسی 2″ در ماه دسامبر سال 2019 و از شهر ووهان چین شیوع پیدا کرد و اپیدمی حال حاضر را به وجود آورده است. بیماری ناشی از این ویروس که با عناوینی مثل “بیماری کرونا” یا “بیماری کووید 19” نیز شناخته می شود، از طریق قطرات ریز تنفسی مبتلایان، به افراد جدید منتقل می شود و به طور کلی درسراسر جهان، بین 1 تا 5 درصد از افراد مبتلا را به کام مرگ می کشاند. اگرچه کل خانواده ی کرونا ویروس ها در دهه ی 1980 میلادی شناخته شدند، اما بسیاری از محققان، قدمت تکامل این گونه ی ویروسی را تا بیش از 55 میلیون سال پیش تخمین زده اند. در حال حاضر حدود 7 مورد از ویروس های خانواده ی کرونا که می توانند به انسان منتقل شوند، کشف و شناسایی شده اند که کووید 19، آخرین و مورد توجه ترین آنهاست.
بیماری کرونا چه علائمی دارد؟
به طور کلی نمی توان گفت که چه علائمی به طور یکسان برای افراد مبتلا به بیماری کرونا وجود دارد. مبتلایان به این بیماری از نوع اثر گذاری خفیف تا شدید آن، بسته به شرایط فیزیکی بدنی و همینطور محیطی، طیف وسیعی از علائم ویروس کرونا ابتلا را گزارش داده اند. به طور معمول، این علائم ممکن است از یک تا 14 روز پس از ابتلای فرد، در شخص مورد نظر ظاهر شوند و به طور کلی به شرح زیر می باشند. البته نباید فراموش کرد که لیست زیر، تمامی علائم احتمالی را در بر نمی گیرد و محققان همه روزه در حال بررسی و به روز رسانی آن می باشند.
- تب یا لرز
- سرفه های خشک
- تنگی نفس یا دشواری در تنفس
- خستگی و کوفتگی بدن
- درد عضلات
- سردرد
- از بین رفتن چشایی یا بویایی
- گلو درد
- احتقان یا آب ریزش بینی
- حالت تهوع
- اسهال
دوره ی کمون چیست؟
یکی از علائم ویروس کرونا مانند بسیاری از بیماری های دیگر این است که معمولا بین لحظه ی ابتلا و شروع و بروز علائم آن، اندکی فاصله ی زمانی وجود دارد که در علم پزشکی به آن “کمون” می گویند. طبق آخرین تحقیقات، دوره ی تاخیر یا کمون بیماری کرونا را بین یک تا چهارده روز برآورد کرده اند که البته برای بیشتر افراد در حدود 4 یا 5 روز به درازا می کشد. البته می توان گفت که در اکثر مواقع، افراد مبتلا معمولا تا قبل از روز دوازدهم حداقل یکی از عارضه های این بیماری را در خودشان احساس می کنند.
نکته ی مورد توجه و خطر آفرینی که در این مورد وجود دارد این است که از هر 5 مبتلا، حداقل یک نفر هیچ گونه علائمی را در بدن خودش احساس نمی کند و به همین دلیل تمایلی هم به آزمایش و یا انواع تست های کرونا ندارد. همین افراد می توانند به راحتی و بدون اینکه خودشان بخواهند، ویروس کرونا را به اطرافیانشان نیز منتقل کنند و با این کار باعث طولانی تر شدن زنجیره ی این اپیدمی شوند. علاوه بر، این سایر مبتلایانی که هنوز در دوره ی کمون قرار دارند و بر این باورند که سالمند نیز می توانند ویروس این بیماری را به افراد مجاور خود انتقال دهند.
ویروس کووید 19 چگونه منتقل می شود؟
بیشتر ویروس های خانواده ی کرونا، منشا حیوانی دارند؛ به طور مثال مرس برای اولین بار از شتر، و ویروس سارس از گربه به انسان سرایت کرده بود. در رابطه با ویروس جدید کرونا، هنوز منشا دقیق و مستدلی مشخص نشده است؛ با این حال واضح و آشکار است که این ویروس از طریق مایعات و قطرات تنفسی در هوای بازدم شده ی افراد، خودش را در محیط پیرامون پخش می کند. این قطره های تنفسی می توانند به طور مستقیم و از طریق تنفس وارد بدن فرد سالم شوند و یا بر روی سطوح نشسته، و از طریق تماس با دست و چشم و گوش بینی، به طور غیر مستقیم فرد را مبتلا کنند.
سازمان بهداشت جهانی، به طور دائم و روزانه در حال بررسی راه های انتقال این ویروس می باشد، چرا که با توجه با ناشناخته بودن ساختار آر نی ای آن، نمیتوان به اظهار نظر هایی قطعی در مورد آن بسنده کرد. با این حال بیش از 200 دانشمند از سراسر جهان به اتفاق به این یقین رسیده اند که اصلی ترین راه انتقال این ویروس، قطرات ریز و میکروسکوپی موجود در هوا می باشد.
این روش انتقال، باعث به وجود آمدن سرعت بالای شیوع این بیماری و اپیدمی فراگیر ناشی از آن شده است؛ به طوری که ویروس کرونا در مدت زمانی کوتاه و کمتر از 100 روز توانست به ده ها هزار انسان سرایت کرده و پای خود را به بیش از 180 کشور جهان باز کند. سرعت رشد تعداد این مبتلایان، به طور کامل به محیط اجتماعی و جغرافیایی هر منطقه وابسته است و نمی توان آمار دقیقی در رابطه با آن ارائه داد.
